Dobro powraca

       Ten dzień był taki zwyczajny. Izabela miała pójść do wesołego miasteczka, co ją bardzo cieszyło. Każda lekcja dla Izabeli trwała wieki. Dzisiaj były jej ulubione tańce, które jako jedyne mijały jej miło. W końcu przyszła jej mama - Skarbie, pakuj się szybciej, proszę - powiedziała zdenerwowana.

- Już, Już - odpowiedziała Izabela.

Kilka minut później byli już w wesołym miasteczku. Dziewczynka z zadowoleniem usiadła na karuzeli, gdy nagle okazało się, że siedzi na portfelu.

- Mamo, tato - krzyczała dziewczynka.

- Tak rybko - spytała mama.

- Znalazłam portfel - powiedziała zdyszana Izabela.

- Poczekamy, ktoś na pewno będzie go szukał - powiedział tata. Chwilę później zauważyli jakiegoś pana, który nerwowo się rozgląda. 

- Czy to pana? - zapytała niepewnie Izabela.

- Tak, dziękuję, to są pieniążki przeznaczone na mój urlop. Gdyby nie ty, nie miałbym jak wrócić do domu - powiedział pan, który prawie skacząc z radości wyszedł z wesołego miasteczka.

Kilka miesięcy później Izabela wracała ze szkoły. Stała na przystanku ucząc się na bardzo ważny test. Nagle przyjechał autobus. Dziewczynka wskoczyła do autobusu i pojechała do domu. Kiedy chciała zacząć szlifować "Przyrodę", zobaczyła, że nie ma zeszytu. Prawie się rozpłakała. Była w nim praca domowa, którą przygotowywała od tygodnia z koleżankami!

Wtedy tata powiedział:

- Nie przejmuj się, wszystko będzie dobrze. 

kiedy następnego dnia przyszła do szkoły, usłyszała głos pani Oli:

- Czy to twój zeszyt?

- Ojej! Tak, bardzo dziękuję - odpowiedziała szczęśliwa dziewczynka.

- Nie dziękuj mi - powiedziała pani - przyniósł go pan, który znalazł twój zeszyt i przeczytał w jednej z notatek, że uczysz się w tej szkole.

Szczęśliwa Izabela wzięła zeszyt i w podskokach poszła do klasy. Zadowolona usiadła w ławce, popatrzyła na tablicę, a na niej był napisany temat lekcji:

"Dobro powraca". 

Nikolina

Szkoła moich marzeń

Moją wymarzoną szkołą jest ... moja szkoła. Wiem, że nasza szkoła jest wspaniała. Cieszę się, że się do niej dostałam i rozumiem to, że nasi nauczyciele robią wszystko co dobre. Wiem, że mam tutaj dobre nauczanie i, że są tu bardzo dobre warunki. Każdy jest dla siebie miły i wyrozumiały. Nasze panie organizują różne konkursy i wycieczki. Mam tu swoje ulubione zajęcia, takie jak: EW, taniec, korektywa, niemiecki i mój ulubiony ... PRZERWA!

Ponadto bardzo lubię wakacje i ferie. W naszej szkole mogłyby być również, lekcje tenisa i zajęcia z ... kotami! Sama mam kota i uważam, że jest to bardzo interesujące zwierzę. 

Szkoda tylko, że szkoła nie zastosowała jeszcze nowoczesnych metod wprowadzania wiedzy. Na przykład wtłaczając ją do naszych głów przy wykorzystaniu technologii Wi-Fi. Mam nadzieję, że kiedyś ktoś skorzysta z mojego pomysłu. Ale i tak nasza szkoła jest najlepsza bo poznałam tu wielu przyjaciół.

Nikolina

Lisek

Cześć, jestem lisem i nazywam się Puszek. Moja rodzina zamieszkuje wiele kontynentów. Europę, Afrykę Północną, Amerykę Północną i część Azji. Ogólnie żywię się ptakami, owadami i gryzoniami. Jestem ssakiem i należę do tej samej rodziny co psy. Często mi mówiono, że jestem bardzo aktywny i ruchliwy. Charakteryzuje się doskonałym węchem, wzrokiem i słuchem, co pomaga mi w codziennym życiu. Jestem lisem rasy pospolitej. Mój cioteczny brat Kłębuszek należy do rodziny lisów o nazwie wielouchy fenek i zamieszkuje pustynie Afryki i Półwyspu Arabskiego. Nie mogę się doczekać kiedy będę miał dzieci, które są nazywane szczeniętami. Jednak mam wrogów, którzy nie ułatwiają mi spełnienia moich marzeń. Są to: orły, orliki, a także puchacze, które mogą porywać moje szczenięta. Moim najgroźniejszym wrogiem z ssaków jest ... pies! Pewnie dlatego, że czasami poluję na kury z pobliskich wsi. 

Mój kolega ze szkoły, Benio mieszka w mieście i wyjada pożywienie ze śmietników. jest zawsze brudny i spóźniony, ale wszyscy się do tego przyzwyczaili. Moją ulubioną zabawką jest...

- Puszek, na obiad. Dzisiaj zając. 

Och to moja mama. Przepraszam was, ale nie chcę się spóźnić na obiad. Pa, mam nadzieję, że niedługo się spotkamy.

Nikolina